Berlin Sans jest trzywagowym krojem pisma bezszeryfowego o mocnych cechach. Bardzo grubą wagę pogrubienia najlepiej używać w przypadku tytułów lub nagłówków o dużych rozmiarach, dzięki czemu jej drobne znaczniki (spacje w obrębie liter) nie są gubione. Zwykła waga jednak dobrze sprawdza się w krótkich fragmentach tekstu. Nawet zwykła waga jest wystarczająco dosadna, dlatego nadaje akapitom ciemnego charakteru. Waga połowicznego pogrubienia plasuje się między wagą regularną a wagą pogrubienia i może być używana w celu wyróżnienia tekstu lub jako wyświetlany krój pisma.
Najbardziej charakterystyczne cechy Berlin Sans to nieznaczne nachylenie lub zaokrąglenie prostych pociągnięć, dzięki którym krój ten jest wyrazisty, oraz zakrzywienia ukośnych pociągnięć liter, np. "v" i "w", które nadają wrażenie, że są one zamknięte same w sobie.
Berlin Sans jest oparty na jednowagowym kroju pisma zaprojektowanym przez Lucian Bernhard na rzecz odlewni czcionek Bauer w 1930 roku. David Berlow z Font Bureau, wraz z Matthew Butterick, zdigitalizowali tę czcionkę i rozbudowali ją do postaci rodziny składającej się z dziewięciu stylów. Obejmuje ona trzy wagi.
