Problemy z globalizacją w asp i ASP.NET

Zestawy znaków i strony kodowe

Wszyscy wiemy, że znaki na ekranie komputera to tylko seria bajtów. Serię bajtów można tworzyć i interpretować na wiele sposobów. Jeśli w interpretacji jest używane kodowanie inne niż kodowanie, za pomocą których utworzono tablicę bajtową, interpretacja będzie wyświetlana jako śmieci. Zestawy znaków (zestawy znaków) są formatami kodowania, które są zwykle używane przez przeglądarki. Właściwość Codepage, która jest bardziej odpowiednia do konwersji po stronie serwera, to tylko tabela konwersji określająca sposób kodowania znaków.

Przeglądarki kodują dane wpisów formularza zgodnie z bieżącym zestawem znaków. Jeśli bieżący zestaw znaków to "windows-1256", transmisja bajtowa na serwer jest również zakodowana jako "windows-1256".

Podczas interpretowania ASP kolekcje Formularza i Querystring nie są tworzone, dopóki nie są one odwołujące się w kodzie. Podczas ich tworzenia dane ciągu są przekształcane na Unicode zgodnie z bieżącą stroną kodową. (Domyślnie zarówno ASP, jak i ASP.NET przetwarzać zawartość przy użyciu formatu Unicode). Bardzo ważne jest, aby ustawić poprawną stronę kodową przed odwołaniem do kolekcji; W przeciwnym razie reprezentacja Unicode w pamięci nie będzie poprawna.

Aby ustawić stronę kodową, użyj strony Session.Codepage lub Response.Codepage. Strona Response.Code jest dostępna tylko w wersji Microsoft Internet Information Services (IIS) 5.1 lub nowszej. Aby uzyskać informacje o wartościach całkowitych (odpowiadających zestawowi znaków), które ustawiamy dla tych właściwości, odwiedź następującą witrynę internetową firmy Microsoft:

Rozpoznawanie
zestawu znakówhttp://msdn2.microsoft.com/en-us/library/Aa752010.aspxAby na przykład ustawić stronę kodową dla języka arabskiego, użyj następującego kodu:

Session.Codepage = 1256

Odpowiedź.Strona kodowa ma wpływ tylko na bieżącą odpowiedź. Jednak funkcja Session.Codepage wpłynie na wszystkie odpowiedzi wykonane przez bieżącego użytkownika. Po ustawieniu strony kodowej przy użyciu jednej z tych właściwości i utworzeniu kolekcji Form i Querystring ta zmiana na bieżącej stronie kodowej powoduje, że metoda Response.Write przekształca kod Unicode w pamięci na bieżącą stronę kodową. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, odwiedź następującą witrynę internetową MSDN:

Ustawienie strony kodowej dla konwersji ciągów (ASP)http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/ms525789.aspxW dolnej linii, jeśli chodzi o problemy związane z zestawami znaków i stronami kodów, zestaw znaków klienta i strona kodowa serwera powinny być zgodne.

Akceptowanie języków

Jeśli deweloper asp chce wiedzieć, które języki użytkownik ustawił w swojej przeglądarce, deweloper może użyć zmiennej Request.ServerVariables ("HTTP_ACCEPT_LANGUAGE") w celu znalezienia listy języków, w których użytkownik chce odczytać odpowiedź (na przykład angielski, niemiecki lub indyjski) oraz kolejności preferencji, w jakiej użytkownik chciałby wyświetlić te języki. W ASP.NET podobne informacje są obecne we właściwości Request.UserLanguages jako tablica.
Aby uzyskać więcej informacji na temat używania tych informacji w kodzie ASP, kliknij następujący numer artykułu, aby wyświetlić ten artykuł w bazie wiedzy Microsoft Knowledge Base:

229690 Jak ustawić identyfikator ustawień regionalnych ASP dla ustawień językowych przeglądarki
 

Wyświetlanie zestawów znaków wielo bajtowych w programie Internet Explorer

Jedynym formatem kodowania, który może zawierać zestaw znaków wielo bajtowych, jest Unicode (UTF-8). W przypadku utf-8 możemy wyświetlać cyrylicę, indyjski i japoński na tej samej stronie. Jeśli nie używamy formatu UTF-8, możemy wyświetlić tylko jeden z tych języków jednocześnie. Aby ustawić zestaw znaków przeglądarki, użyj właściwości Response.CharSet.

Statyczne znaki wielo bajtowe na stronie

Aby wyświetlić znaki wielo bajtowe przechowywane bezpośrednio na stronie, musimy najpierw zapisać stronę z określonym kodowaniem. UTF-8 będzie najlepszy, ale będzie również działać określona strona kodowa (dopasowana do strony kodowej znaków).

Zapisywanie pliku ASP przy użyciu programu Microsoft Visual InterDev nie pomaga, ponieważ program Visual InterDev może zapisywać tylko w języku angielskim ANSI lub unicode. Żadna strona ASP zapisana jako Unicode nie jest obsługiwana przez asp.

W programie Microsoft Visual Studio .NET można zapisać plik w dowolnym kodowaniu. Istnieją dwa sposoby, aby to zrobić. Domyślnym sposobem jest zapisanie pliku przy użyciu bieżącej strony kodowej dla użytkownika. Dodatkowy sposób zapisywania pliku za pomocą kodowania jest następujący:
W menu Plik kliknij polecenie Zapisz plik jako.
W oknie dialogowymZapisywanie pliku jako kliknij strzałkę listy rozwijanej na przycisku
Zapisz. Po kliknięciu strzałki opcje to
Zapisz i Zapisz za pomocą kodowania. Po kliknięciu przycisku
Zapisz za pomocą kodowania zostanie wyświetlone okno dialogowe Zaawansowane opcje zapisywania , w którym można wybrać typ kodowania, który chcesz zastosować, z listy stron kodowych zainstalowanych na komputerze.


Uwaga Spowoduje to zmianę kodowania operacji zapisywania, ale jest tylko jednorazowe. Następny zapis zostanie przywrócony jako domyślny.

Aby zmienić domyślną stronę kodową, kliknij pozycję Zaawansowane opcje zapisywania w
menuPlik. W oknie dialogowym Zaawansowane opcje zapisywania możesz ustawić domyślne kodowanie operacji zapisywania na wybranej stronie kodowej.

Te metody są związane ze sposobem zapisywania pliku na dysku. Jednak aby kontrolować dane wyjściowe asp, jak już wspomniano, musimy ustawić właściwości Session.CodePage i Response.CharSet. W systemie IIS 5.1 i nowszych wersjach możemy również użyć właściwości Response.CodePage.

Domyślna STRONA KODOWA na serwerze

Ustawienia domyślne i domyślna strona kodowa strony zależą od ustawień rejestru dla strony . UŻYTKOWNIK DOMYŚLNY. Klucz międzynarodowy znajduje się w urzędzie rejestru HKEY_USERS\.DEFAULT\Control Panel\International. Możemy również zmienić zachowanie ustawień regionalnych wybranych przez IIS.

Jeśli zalogowany użytkownik ma takie same ustawienia regionalne jak powyższy klawisz lub domyślne ustawienie systemowe, ustawienie użytkownika ma pierwszeństwo.

Przykład: Domyślne ustawienia regionalne mają format daty ustawiony jako 11.1.2004, a zalogowany użytkownik (z tym samym zestawem ustawień regionalnych) ma format daty 2004-11-01. Ustawienie 2004-11-01 zacznie obowiązywać w przypadku asp.

(W przypadku ASP.NET może się to różnić. W niektórych instalacjach użytkownik ASPNET będzie miał własny profil, który będzie widoczny w obszarze HKEY_USERS po załadowaniu. W innych aplikacjach użyje przycisku . PROFIL DOMYŚLNY. Można również użyć atrybutu strony kodowej w deklaracji <%@ %>. Należy go użyć, gdy plik jest zapisywany przy użyciu innego kodowania niż domyślne, takie jak strona kodowa 932 (japoński)).

Problemy dotyczące strony kodowej a problemy z konwersją czcionek: co to jest?

Czasami może zostać wyświetlony znak zapytania (?) lub pole, w którym powinien zostać wyświetlony znak.

Zmiany w kodowaniu środowiska uruchomieniowego

W zdarzeniu Application_BeginRequest możemy zmodyfikować wartość requestEncoding i wywrzeć wpływ na nią przed przetworzeniem żądania. W przypadku odpowiedzi zdarzenie Page_PreRender to ostatnia szansa na zmodyfikowanie kodowania danych wyjściowych. Pamiętaj również, że funkcja Response.Write umieści znaki w tym buforze zaraz po jego wywołaniu, dlatego przed użyciem funkcji Response.Write upewnij się, że ustawiono odpowiednie kodowanie.

Oryginalne dane nie są unicode: Jak nadal interpretować wielo bajtowe zestawy znaków w programie Internet Explorer?

Możemy również sprawić, ASP.NET działać jak ASP, jeśli zajdzie taka potrzeba. Aby tak się stało, musimy ustawić kodowanie responseEncoding i requestEncoding na windows-1252 (pełniejsze kodowanie niż iso-8859-1) i użyć właściwości Response.Charset, aby poprawnie wyświetlić tekst. Działa to dlatego, że windows-1252 jest pojedynczym schematem kodowania bajtów i nie modyfikuje żadnych bajtów dodanych do buforu. Dlatego znaki dwu bajtowe są wysyłane jako seria pojedynczych bajtów. Następnie można poinformować program Internet Explorer, jak interpretować bajty, używając właściwości Response.Charset. Ten scenariusz może być konieczny, jeśli oryginalne dane nie są przechowywane w formacie Unicode lub UTF-8, takie jak zwracana wartość z obiektu COM, lub jeśli dane są przechowywane w usłudze Microsoft SQL Server w polu innym niż N (takim jak varchar).

problemy z globalizacją SQL Server i ASP.NET

INSERT INTO MusicAlbum (Album_ID, [Year], Name, Artist_ID, Company_ID) VALUES (12345, 2005, N'Abida', 4653, 403)
Or:
Dim t As String = "INSERT INTO MusicAlbum(Album_ID, [Year], Name, Artist_ID, Company_ID) VALUES (12345, 2005, N'" & TextBox1.Text & "', 4653, 403)"

System.Globalization namespace

Ta przestrzeń nazw to podstawa globalizacji i lokalizacji w .NET Framework. Główną klasą używaną w tej przestrzeni nazw jest klasa CultureInfo. Zawiera informacje specyficzne dla kultury, takie jak format daty/godziny, formaty liczb, porównanie i informacje tekstowe. Aby uzyskać więcej informacji na temat klasy CultureInfo, odwiedź następującą witrynę internetową MSDN:

http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/system.globalization.cultureinfo(vs.71).aspxCultureInfo

Neutralne kultury a specyficzne kultury

Kultura neutralna to kultura związana z językiem, ale nie z konkretnym krajem/regionem. Określona kultura jest skojarzona zarówno z językiem, jak i z konkretnym krajem/regionem.

Przykład: "DE" (kultura neutralna) jest przeznaczony dla języka niemieckiego, ale "de-AT" (specyficzna kultura) jest przeznaczony dla języka niemieckiego, jak jest używany w Austrii. Do formatowania nie można używać kultur neutralnych.

Bieżąca wątek i świadomość kulturowa zajęć .NET Framework

Wszystkie klasy i metody w bibliotece .NET Framework, w której oczekujemy, że dane wyjściowe będą zależne od kultury, mają dwa wbudowane zachowania:

• Umożliwiają one nam określenie kodu kultury podczas podawania argumentów, tak aby dane wyjściowe były oparte na określonej kulturze. Jest to opcjonalne.

• Jeśli to jest pominięte (zwykle jest), klasy są wystarczająco inteligentne, aby zachować kontrolę na Thread.CurrentThread.CurrentCulture właściwości i pracy zgodnie z tym.

Wartość tej właściwości można zmodyfikować przy użyciu kodu podobnego do następującego:

    Dim ci As CultureInfo
        ci = New CultureInfo("de-AT")
        Thread.CurrentThread.CurrentCulture = ci

W tym przykładzie kodu "de" reprezentuje język niemiecki, a "AT" oznacza Austrię. W tym przypadku jest to datetime.now(). Metoda ToString zwraca datę i godzinę w formacie odpowiadającym sposobowi wyrażania daty i godziny w języku niemieckim w Austrii.

Struktura gwarantuje (w następujący sposób), że właściwość CurrentCulture jest zawsze inicjowana:

1. Cokolwiek to jest ustawione programowo.

2. Jeśli programista nie ustawi jej jawnie, właściwość jest wybierana z plików konfiguracji (<tag> globalizacji).

3. Jeśli brakuje tam właściwości, jest to kultura, na której działa serwer sieci Web. Jest to zazwyczaj neutralna kultura odpowiadająca językowi systemu operacyjnego.

Pliki zasobów

Wszystkie pliki resx, .resource i pliki, które mają atrybut Akcja kompilacji ustawione na Osadzony zasób, które są dodawane do projektu ASP.NET w programie Visual Studio .NET, są automatycznie kompilowane i osadzane w zestawie aplikacji w ramach jego manifestu. Można to nawet zrobić ręcznie za pomocą narzędzia Generator plików zasobów (RESGEN) za pośrednictwem wiersza polecenia programu Visual Studio .NET. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź następującą witrynę internetową MSDN:

http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/ccec7sz1(vs.71).aspxJest to ogólne pojęcie, które ma zastosowanie zawsze, gdy trzeba zarządzać zasobami aplikacji, które nie są związane z globalizacją. Jednak wdrażając globalizację, powinniśmy użyć zestawów satelitarnych.

Satelickie

Zestawy satelitarne mogą być używane w projekcie ASP.NET, gdy upewnisz się, że spełnione są następujące warunki:

1. Wszystkie elementy interfejsu użytkownika we wszystkich plikach aspx muszą być wyposażone w identyfikator i atrybuty runat=server.

2. Tworzymy osobne pliki resx. Każda z nich musi odpowiadać każdej kulturze, którą chcemy, aby nasza aplikacja obsługiwała.

3. Musimy zdecydować wspólne imię dla wszystkich tych plików na przykład. "Ciągi".

4. Nazwimy osobne pliki resx następującymi konwencjami nazewnictwa commonfirstname. languagecode-regioncoderesx (na przykład: Strings.de-AT.resx, Strings.en-GB.resx ).

5. Plik zasobu
   commonfirstname.resx (Strings.resx) powinien zawierać wszystkie ciągi wyświetlane w domyślnym przypadku.

6. Napisz kod, aby wykryć kulturę użytkownika i ustawić właściwość Thread.CurrentThread.CurrentUICulture tak, aby była zgodna z nią.

7. Napisz kod, aby załadować zasoby przy użyciu klasy ResourceManager.

8. Zapisuj kod, aby wyodrębnić ciągi z załadowanego obiektu i przypisz je do elementów interfejsu użytkownika.

Po wykonaniu tych czynności Studio.NET wizualna skompilować Strings.resx i osadzić go w zestawie aplikacji (MyGlobalizationTestProjectName.dll). Jednak dla wszystkich innych plików resx wygeneruje osobne pliki dll, które nie mają kodu wykonywalnego, ale tylko dane zasobów. Te w rzeczywistości są nazywane zestawami satelitarnymi. Ponadto program Visual Studio .NET umieszcza je w strukturze folderów podobnie do następującej:MyGlobalizationTestProjectName
|------- przedział
|------w Stanach Zjednoczonych

MyGlobalizationTestProjectName.resources.dll |------ja-JP

MyGlobalizationTestProjectName.resources.dll |------de-AT
MyGlobalizationTestProjectName.resources.dll

Różnica między currentculture i CurrentUICulture

Metody klas w obszarze nazw System.Globalization zależą od właściwości Thread.CurrentThread.CurrentCulture w celu przekazania ich danych wyjściowych, natomiast klasa ResourceManager, która ładuje zestaw zasobów, zależy od właściwości Thread.CurrentThread.CurrentUICulture w celu załadowania odpowiedniego zestawu satelitów. Poniżej przedstawiono przykład kodu C#:

using System.Globalization;
using System.Threading;
using System.Resources;

//Load resources. 
protected ResourceManager gStrings = new ResourceManager("MyGlobalizationTestProjectName.strings", typeof(MyTestWebFormName).Assembly);

// Get the user's preferred language.
string sLang = Request.UserLanguages[0];
// Set the thread's culture for formatting, comparisons, etc.   
Thread.CurrentThread.CurrentCulture =  CultureInfo.CreateSpecificCulture(sLang);
// Set the thread's UICulture to load resources
// from satellite assembly.
Thread.CurrentThread.CurrentUICulture = new CultureInfo(sLang);

private void Page_Load(object sender, System.EventArgs e) 

{ 

 if (!IsPostBack)  

 {      
// Get strings from resource file and assign to UI elements.
head1.InnerHtml = gStrings.GetString("satellite.head1");
p1.InnerHtml = gStrings.GetString("satellite.p1");
sp1.InnerHtml = gStrings.GetString("satellite.sp1");
sp2.InnerHtml = gStrings.GetString("satellite.sp2");
butOK.Text = gStrings.GetString("satellite.butOK");
butCancel.Value = gStrings.GetString("satellite.butCancel");
   }

 }

Kolejność, w jakiej ASP.NET wybiera zestawy satelitarne:

Po ustawieniu wątku CurrentUICulture ASP.NET automatycznie wybiera zasoby zgodne w następującej kolejności:

• Jeśli zestaw satelitarny zostanie znaleziony z odpowiednią kulturą, używane są zasoby z tego zestawu.

• Jeśli zestaw satelitarny zostanie znaleziony z neutralną kulturą zgodną z CurrentUICulture, używane są zasoby z tego zestawu.

• Jeśli nie zostanie znalezione dopasowanie dla currentuiculture, zasoby rezerwowe przechowywane w zestawie wykonywalnym są używane.

Uwaga Jest to oparte na bardziej ogólnym procesie rezerwy zasobów. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź następującą witrynę internetową MSDN:

http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/sb6a8618(vs.71).aspx

Ręczne tworzenie zestawów satelitarnych:

To użycie zestawów satelitarnych to miejsce, w którym program Visual Studio .NET tworzy zestawy. Jednak program Visual Studio .NET nie ma domyślnie silnych zestawów satelitarnych nazw. Jeśli chcesz zmienić te opcje, musisz utworzyć zestawy satelitarne ręcznie. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź następującą witrynę internetową MSDN:

http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/21a15yht(vs.71).aspx .

Słownik entry

ANSI to skrót od American National Standards Institute. W tym kontekście reprezentuje określoną stronę kodową dla określonego języka/zestawu znaków. Najczęściej odwołuje się do strony kodowej w języku angielskim (windows-1252).

Schemat kodowania ASCII A 1 bajt (lub 7-bitowy). Standaryzowane są tylko znaki z zakresu od 0 do 127. Zakres 128-255 jest rozszerzeniem ASCII, a nie częścią standardu. Przykładem jest różnica między górnym zakresem wykresu OEM ASCII a wykresem ASCII VB.

Ustawienie CharSet używane głównie w programie Internet Explorer i przeglądarkach, które informują przeglądarkę o tym, jak interpretować dane znaków. Przykład: Response.charSet = "iso-8859-1".

Strona kodowa Tabela konwersji określająca sposób kodowania znaków (zwykle używanych na serwerach).

Globalizacja Globalizacja to proces projektowania i tworzenia aplikacji, dzięki czemu można spełnić unikatowe wymagania kultury, regionu lub potrzeb krajowych/regionalnych i językowych. Innymi słowy, projektowanie aplikacji w sposób umożliwiający jej późniejsze zlokalizowanie to globalizacja.

Ustawienia regionalne/kultura Język i specyficzne dla regionu formaty/preferencje, w tym, formaty daty i kalendarza, formaty czasu, formaty walutowe, obudowa, sortowanie i porównanie ciągów, formaty adresów, formaty numerów telefonów, rozmiary papieru, jednostki miary, kierunek pisania itp.

LocaleID (LCID) Wartość DWORD określająca identyfikator języka i identyfikator sortowania. Może służyć do określania określonych formatów regionów dla daty/godziny ex etc powinny być sformatowane zgodnie z.

Możliwość lokalizowania aplikacji do prezentowania zawartości dla wymaganej wersji językowej/ustawień regionalnych.

Lokalizacja Lokalizacja to proces tłumaczenia interfejsu użytkownika na określone języki i/lub ustawienia regionalne.

Zestaw znaków wielobajtowych Zestaw znaków, w którym znaki składają się z dwóch lub większej liczby bajtów, takich jak japoński. UTF-8 również należy do tej kategorii. (Technicznie unicode należy do tej kategorii, ale w systemie Windows ma własną kategorię).

Schemat kodowania 2-bajtowego Unicode. System Windows używa wewnętrznie standardu Unicode. Wszystkie interfejsy API przeznaczone specjalnie dla standardu Unicode są oznaczane znakiem "W" na końcu nazwy funkcji. Znany również jako szeroki znak; nie mogą być używane bezpośrednio z aplikacji sieci Web.

UTF-8 Kodowanie znaków, w którym znak może być reprezentowany przez 1–6 bajtów. W systemie Windows zakres wynosi od 1 do 3 bajtów. Nieobsługiwane w systemie NT4 dla aplikacji sieci Web.



Zestaw szerokich znaków Alias dla unicode. Znany również jako DBCS (zestaw znaków dwubajtowych), UCS-2, UTF-16.

Jak zawsze, możesz przesyłać pomysły na tematy, które chcesz rozwiązać w przyszłych kolumnach lub w bazie wiedzy za pomocą formularza Zapytaj o to.